დიდხანს არ ვაქვეყნებდი იმ ბოლო ჩანიშნულ ადგილებს...
მეგონა თუ არ დავწერდი არც მოხდებოდა ცუდი არაფერი...
რობი და პატი ისევ ერთად იქნებოდნენ, ლენცი ისევ ბევრს იხუმრებდა და კარლი ისევ იქროლებდა მეგობრების დანიშნულ ცხოვრების გზაზე...
აი ასე... ყველაფერი როდი მთავრდება კარგად რაც კარგი გვეძლევა ცხოვრებაში...
ეს წიგნი ჩემთვის რაღაც სხვაა, რაღაც უფრო მეტი ვიდრე კარგი ნაწარმოები ან ღირებული მწერლის ღირებული ნაშრომი...
ჩემი ცხოვრების ერთ ეტაპზე, ერთი დიდი ხნის წინ ნაყიდი წიგნი დავინახე, თვალი მოვკარი და მერე აღმოჩნდა რომ დიდი ხნით ვერ დავივიწყე...
უამრავი ადგილიც ჩავინიშნე და ვიფიქრე თქვენთვისაც გამეზიარებინა ეს ნაფიქრი...
ვიღაცას წაკითხული ექნება, ვიღაცას არა, ერთი სხვანაირად აღიქვამს, მეორე სხვაგვარად... თუმცა ერთი რამ არის ვინც არ უნდა წაიკითხოს ეს ნაწარმოები გულგრილი არ დარჩება და რაღაც სასარგებლოს და სასიამოვნოს დაინახავს და აღმოაჩენს მასში... ამის ძალიან დიდი იმედი მაქვს... :)
ჩემთვის ბევრს ნიშნავს ეს წიგნი და იმ დროს წავიკითხე როცა ყველაზე ძალიან მჭირდებოდა...
საერთოდაც ასე ხდება, როცა ძალიან გჭირდება რაღაც და არ იცი საით წახვიდე მაშინ მიხვალ იქ და გააღებ კარს...
გააღეთ საჭირო კარი და იქ ის დაგხვდებათ რასაც ელოდებით...
:) ...
http://www.lib.ru/INPROZ/REMARK/tritovar.txt
19 коммент.:
საჭირო კარის პოვნა, რომ ჭირს?
იპოვნე რა ტრიუმფალური თაღიც :)
შენია, შენია, შენია
xelaxla mtlianad cakitxva da kide ase mominda :
Иногда по ночам, когда я
просыпаюсь, мне кажется, что я похоронена под этим нескончаемым дождем.
-- По ночам ты должна приходить ко мне, -- заявил я. -- Тогда у тебя не
будет таких мыслей. Наоборот, так хорошо быть вместе, когда темно и за окном
:))))))))
პირველი წიგნია რომელზეც ასეთი სასტიკი ემოციები მქონდა :D
ხოდა მაგიტომ მომეწონა <3
მე ვაპირებ ზუსტად ამ წიგნის წაკითხვას ახლა, ჯერ არ წამიკითხავს, იმედია მომეწონება.. :)
:)))) imedia mogewoneba, gagviziare shemdeg sheni azri :)
martali xar. swored axla vkitxulob. jer naxevari wavikitxe. magram ukve didi shtabechdileba datova. da martlac is damxvda rac mchirdeboda. :)
zalian mixaria chems 1 wlis winandel posts amdeni gamoxmaureba rom aqvs :)))
umagresiii wignia :) exla davamtavre wakitxva da ar vicii ra vtqva.. martlac dzalian cxovrebiseulia .. megobroba da siyvarulii dzalian realurad aqvs agwerili..
martla dzalian magari wignia lamazi siyvarulis da erguli megobrobis ambavi yvelas girchevt waikitxot darwmunebuli var mogewonebat
am wignis kitxvisas nacnobi magram gauazrebeli sinamdvile davinaxe,mivxvdi rom mxolod aset siyvarulsa da megobrobas aqvs azri........
chemi usayvarlesi mcerali da uclieresi cigni
Невидящими глазами я смотрел в небо, в это серое
бесконечное небо сумасшедшего бога, который придумал жизнь и смерть, чтобы
развлекаться.
gatenebamde vkitxulobdi....bolo gverdebi tirilit wavikitxe.zalian sentimentaluria magram sxvanairad ar shemezlo.shemdeg ki dzalian didxans vpiqrobdi wakitxulze,axlidan vkitxulobdi monishnul adgilebs...da vxvdebodi rom chemshi ragac sheicva...upro metad davapase sicocxle,adamianuri urtiertobebi...iq yvelaperi realoba iyo...araperi gadacharbebuli...swored es aris yvelaze momxibleli....
...,,me bednieri var da minda shenc bednieri iyo. shen xar chemi fiqri, roca vigvidzeb da roca vidzineb...vfiqrob shenze da tavshi titqos vercxlis zarebi wkrialeben...zogjer ki titqos violinos ukraven...quchebs vavsebt,titqos musika viyot...zogjer am musikashi adamianta xmebi shemoiwreba, kinokadricvit chaiqrolebs surati...magram musika jgers...jgers ganuwyvetliv..."
როგორ სასტიკად ჩადის სულში რემარკი...მიყვარს
მე ძალიან დიდი ხნის წინ ქმონდა ეს წიგნი წაკითხული, ახლახანს წავაწყდი ისევ, თუმც შინაარსი არ მახსოვდა მაგრამ მახსოვდა ის რომ ამ წიგნში დამრჩა რაღაც... რაღაც რაც ადრე ძალიან მომეწონა, მეორედ რომ გადავიკითხ ჩემს თავზე გავბრაზდი - როგორ არ მახსოვდა ზედმიწევნით შინაარსი, რამ ამომიშალა მეხსიერებიდან ეს წიგნი. ბოლოს კი აღმოვაჩინე ის "მომენტიც" რომელის გამოც მივუბრუნდი წიგნს. აქ პატიზე იყო საუბარი -"როდესაც პატი სადარბაზოდან გამოვიდა, მინას ზუსტად იმ ადგილას ვაკოცე, სადაც მისი თავი ჩანდა" - ეს ის კადრია რომელსაც ვეღარასდროს დაივიწყებ.
რემარკი ჩემი საყვარელი მწერალია, ხოლო ლენცი, რობი, პატი, კარლი და ყველა პერსონაჟი ჩემთან ერთად აგრძელებენ ცხოვრებას. თითოეული მათგანი მიყვარს. მე მხოლოდ მაშინ დამაკლდა ემოცია მწერლისგან როცა ლენცი მოკვდა, რობისგან ალბათ უფრო მრისხანე რეაქციას ველოდი. მაინც ძალიან, ძალიან ძვირფასი წიგნია ჩემთვის. ყველას ვურჩევ წაიკითხოს.
"სამი მეგობარი""ტრიუმფალური თაღი"-ერიხ მარია რემარკი,ჰერმან ჰესე-"ნარცისი და გოლდმუნდი"პაულო კოელიო-"ზაჰირი",ეშმაკი და სინიორიტა პრიმი"ვერონიკამ სიკვდილი გადაწყვიტა"რიო პიედრას ნაპირზე ჩამოვჯექი და ავტირდი""პორტობოლოელი ჯადოქარ""ალქიმიკოსი""11 წუთი" "50 წლის შემდეგ" ეს არის ჩემი ყველაზე საყვარელი წიგნები...
ძალიან ჩემია ეს წიგნი და საერთოდ ერიხ მარია რემარკი და ეხლა უფრო მეტად წლების მერე ვიდრე მაშინ ორცა წავიკითხე :)))
Post a Comment